காலங்களை கடப்பவள்..

புதிய நாட்காட்டியின் தாள்களை
ஒவ்வொன்றாய் கிழித்துக்கொண்டிருந்த குழந்தை
இன்றை கடந்து நாளைகளை கிழிக்கத்துவங்கியதும்
மெல்ல புன்னகைக்கிறாள்.

மாற்றம்

அமரர்களாகவே நிலைத்திடவேண்டி
தேவர்கள் துவங்கிய யாகத்தில்
செங்கற்கள் அடுக்கி விறகுகள் குவித்து
மாவிலையால் நெய் ஊற்றி
ஓங்கி வளர்ந்த அக்னிதேவனுக்கு
ஒரு சீப்பு வாழைப்பழத்தையும்
பட்டுப் புடவையொன்றையும்
லாவகமாய் படைத்த நொடியில்
தேவர்கள் அசுரர்களாக மாறிவிட்டார்கள்.

விலகல்

எதிர்பாராத வேளையில்
பரணிலிருந்து விழுந்தது
அந்த பச்சை தோல் பை

தேடிய காலத்தில் எல்லாம் கிடைக்கவில்லை.

கோபம் கண்ணடைத்த ஒரு நாளில்
தரை தெறிக்க வீசியது
கடைசியாய் நினைவிலிருக்கிறது.

அதற்கு முன் என் கையோடு கையாய்
அத்தனை பூரிப்பாய்
அடங்கா கர்வியாய்
கூடவே தான் இருந்தது.

என் இயலாமைகளையும்
அச்சங்களையும்
அடர் மழை நாளொன்றின் தீராத வெறுமையையும்
பார்த்திருக்கும் அதனிடம்
எப்படி சொல்வது
பூரண வாழ்வு பெரு மகிழ் நாட்களென்று..

பூஞ்சை படர்ந்து கனத்திருக்கும் அதை
உற்றுப் பார்த்தபடியே நின்றிருந்தேன்
சரி இருக்கட்டுமென
தானாக நடந்துச் சென்று
அலமாரியின் கீழ் தட்டில்
படுத்துக்கொண்டது.

-அனிதா

அதுவே கடைசி

கிளைகள் பரப்பிய பெருமரமாகத்தான் அறிந்திருந்தேன்
அத்தனை வளமாய்
பேராதிக்கமாய்
சலனமற்ற பார்வையோடு
கடந்துவிடமுடியாதபடியாய்.

இப்பொழுதும்
அங்கேயேதான் இருக்கிறது மரம்
எனினும் கடைசி பறவை
தன் கூட்டை சுமந்தபடி பறந்துச்சென்று
நாளாகிறது.

நீ

பருக தணியாத தாகம்
இறைக்கத் தீராத நீர்
கண்கள் கொள்ளாத ஆழ்கடல்
அள்ளி குறையாத கைமணல்
நினைத்து சலிக்காத காதல்
தீராத்தேடல்
உன் பிரியம்