Thursday, December 21, 2006

துரோகம்

அகால வேளையின்
நம்பிக்கை திரை கிழித்துக்கொண்டு
ஒரு பொய் பிறக்கிறது
பின் மற்றொன்று
மற்றுமொன்று
பிணவறையின் சவங்களாய்
வரிசையாய் பொய்கள்
குளிர்ந்து
விறைத்து
உணர்வற்று...
சரி நம்புகிறேன்.
இப்பொழுது தள்ளி படு.

Tuesday, December 12, 2006

சுயம்

தேவையற்ற கணங்களில்
என் தாய்மை விழித்துக்கொள்கிறது
தலை கோதி முகம் தடவி
தொடை சாய்த்து சேர்த்தணைத்து
வேர்களுக்கெல்லாம் நீரூற்றினாலும்
பூ பறிக்கையில் சிறிது சதையும்
வழித்துக்கொண்டு வருகிறது
தெரிந்தே தொடரும்
பகிர்தலுக்கான ஆயத்தங்கள்
முழுதாய் நனைக்காத மழையின் குழைவில்
பெரிதாய் ஈர்ப்பில்லை
கேட்டவுடன் களைய துளியும் ஆர்வமில்லை
என் குழந்தை கிடைக்காதென அறிந்தும்
பிசுபிசுத்த கைகளை கழுவவில்லை
எனக்கு தெரியும்
இப்பொழுதொன்றும் அவசரமேயில்லை
உலகில் மிஞ்சிய கடைசி ஆணும்
வற்றும் கடலின் கடைசி தவலை நீரும்
தனக்காய் பறிக்கையில்
தாயுள்ளமாவது மண்ணாவது.